چگونه سنگاپور ویروس کرونا را از دانشگاه دور نگه داشت

سنگاپور – هر روز ، رئیس دانشگاه ملی سنگاپور داشبورد آنلاین خود را اسکن می کند تا ببیند کافه ها چقدر شلوغ هستند.

اگر نقشه زمان واقعی نشان می داد که یک کافه تریا بیش از حد شلوغ است ، رئیس جمهور Tan Eng Chie از مدیران خواسته است برای جلوگیری از آن مشاوره ارسال کنند و به دانشجویان یادآوری کنند که در دانشگاه خدمات تحویل غذا رایگان است.

به دنبال رهبری دولت ، دانشگاه های سنگاپور ، یک دولت شهری نیمه استبدادی با نزدیک به شش میلیون نفر ، به مدیریت ویروس کرونا از بالا به پایین روی آورده اند. نتیجه: از ابتدای همه گیری سال گذشته ، هیچ موردی از انتقال جامعه در هیچ یک از سه دانشگاه بزرگ سنگاپور کشف نشده است.

در حالی که دانشگاه ها از تعداد کم موارد در جمعیت گسترده سنگاپور بهره مند شده اند ، اما تجربه و ریاضت اقتصادی آنها در تضاد کامل با بسیاری از دانشگاه های ایالات متحده است. تعدادی از دانشگاه های آمریکا تقریباً بلافاصله پس از بازگشت دانشجویان در پاییز سال گذشته در مواردی دچار انفجار شدند.

دانشگاه ملی سنگاپور یا UXO استراتژی خود را محدود کردن ، اضافه بار و ردیابی مخاطب توصیف می کند. این دانشگاه برای اعمال اقدامات فاصله ی اجتماعی ، توزیع دانشجو در مناطق مختلف دانشگاه و اعمال مجازات های شدید برای نقض قوانین از فناوری استفاده كرده است. در صورت لزوم گفته می شود که وی آماده آزمایش کامل افراد است. وی هم اکنون مانند برخی از کالج های آمریکایی فاضلاب را برای ردیابی ویروس در خوابگاه ها الک می کند.

پروفسور تان گفت ، هدف “اطمینان از عدم وجود عفونت” در بین دانشجویان ، اساتید و کارمندان NUS است

وی در مصاحبه ای گفت: “ما بسیار مراقب هستیم كه فقط در دانشگاه 50،000 نفر جمعیت داشته باشیم و هر كاری كه انجام می دهیم مربوط به جامعه بزرگتر خارج از دانشگاه است.”

ایمنی نسبی سه دانشگاه سنگاپور – NUS ، دانشگاه فنی Nanyang و دانشگاه مدیریت سنگاپور – با برخی از مبادلات همراه است.

کاتلین لایو ، دانشجوی تازه وارد 19 ساله که در پردیس نیویورک زندگی می کند ، گفت تنها مهمانی ای که سال گذشته در آن شرکت کرده بود بزرگنمایی برای هالووین بود. او ترم اول خود را صرف صرف بیشتر وعده های غذایی در اتاق خواب خود کرد ، تعداد افراد در اتاق خواب را قبل از ورود به محاسبه و دو بار در روز با استفاده از یک برنامه دانشگاه دمای هوا را مطالعه کرد.

محدودیت های منطقه بندی دسترسی دانشجویان به خدمات بانکی ، ناهار خوردن در کافه های مورد علاقه خود یا تشکیل جلسات گروهی را برای دانشجویان دشوار می کرد ، اگرچه آنها می توانستند با دوستان و همکلاسی های خارج از دانشگاه ملاقات کنند. دادخواست رفع محدودیت ها در اکتبر سال گذشته تشکیل شد با امضای بیش از 800 دانش آموز.

خانم لایو گفت: “من فکر می کنم زندگی صادقانه بسیار دشوار است.” “این ایده کاملاً متفاوت برای دانشگاه است.”

به گفته کارشناسان ، یکی از دلایل اصلی موفقیت دانشگاه های سنگاپور در حفظ ویروس ، واکنش همه گیر تهاجمی در کل جامعه است. دولت آزمایشات و مراقبت های پزشکی رایگان را به همه شهروندان و ساکنان طولانی مدت ارائه می دهد و به سرعت افراد آلوده را منزوی کرده و تماس آنها را کنترل می کند. مجازات کسانی که مشخص شده است که دارند محدودیت ها را نقض کرد، از جمله از اخراج اتباع خارجی و حذف حذفیات کاری.

راجش کریشنا بالان ، دانشیار سیستم های اطلاعاتی در دانشگاه مدیریت سنگاپور گفت: “ما در دانشگاه ها شیوع نداشته ایم زیرا دولت به خوبی از سیاست ها مراقبت کرده است.”

طبق یک پایگاه داده نیویورک تایمز ، سنگاپور نزدیک به 59000 مورد ویروس کرونا و 29 مورد مرگ داشته است. نود و سه درصد این موارد مربوط به کارگران مهاجر جنوب آسیا و جاهای دیگر بود که خوابگاه های آنها محل آتش سوزی های شدید بود که دولت را متعجب کرد.

از آنجا که این شیوع در پاییز سال گذشته خاموش شد ، سنگاپور به طور متوسط ​​هر روز کمتر از یک مورد محلی منتقل می کند. در 28 دسامبر ، این کشور مرحله نهایی بهبودی خود را آغاز کرد ، اگرچه کارگران مهاجر با محدودیت های شدیدتری نسبت به بقیه مردم به زندگی خود ادامه می دهند.

با ادامه افتتاح ، دانشگاه مدیریت سنگاپور در حال برنامه ریزی دوره های حضوری بیشتری است تا زمانی که NUS محدودیت های منطقه بندی خود را برطرف کند. اما دانشگاه ها نیز محتاط هستند. دانشگاه صنعتی نانیانگ گفت که این تست رایگان را به همه دانشجویانی که در این ترم به خوابگاه بازمی گردند ارائه می دهد.

اساتید در سنگاپور می گویند که یک موضوع اصلی هر سه دانشگاه را به هم متصل می کند: یک جمعیت مشترک دانشجویی.

دیوید تان معاون امور علمی دانشکده حقوق نیویورک خاطرنشان کرد که دانشجویان دانشکده حقوق هاروارد مخالف برنامه ها برای برگزاری کلاسهای آنلاین در پاییز گذشته. وی گفت ، برخلاف او ، دانشجویانش در اعتراض حتی یک کلمه هم نگفتند.

وی گفت: “در سنگاپور ، ما فقط به آن پایبند هستیم.” “من فکر می کنم که ما از دانش آموزان مطیع زیادی برخوردار هستیم.”

مزیت دیگر این است که برخلاف ایالات متحده ، اکثر دانشجویان در سنگاپور در دانشگاه زندگی نمی کنند. کسانی که این کار را انجام می دهند باید محدودیت های بیشتری مانند محدودیت تعداد بازدید کنندگان از خوابگاه هایشان را رعایت کنند. سنگاپور همچنین فاقد برادری ها و خواهراتی است که صدها مهمانی را در دانشگاه های آمریکا میزبانی کرده و منجر به شیوع بزرگ شده است.

دیل فیشر ، استاد گروه پزشکی نیویورک گفت: “شما فقط 500 نفر را در یک مهمانی با موسیقی بلند و مست در سنگاپور نمی بینید.” “این احتمالاً حتی در مواقع عادی هم اتفاق نمی افتد.”

اولیویا لیم ، یکی از ارشدان دانشگاه صنعتی نانیانگ ، گفت که او و همکلاسی هایش از گزارش های مربوط به تفریح ​​دانشجویان آمریکایی در میان بیماری همه گیر گیج شده اند.

“همه ما گفتیم ،” چرا آنها خطر انجام چنین کاری را دارند؟ ” “، گفت خانم لیم. وی افزود: باور كردن كمی سخت است زیرا هم سن و سال هستیم ، اما به نظر من این یك فرهنگ است. همه آنها در مورد آزادی هستند ، اما وقتی دولت در اینجا می گوید ، “ماسک بزن” ، همه ما این کار را می کنیم. “

دانش آموزان می گویند به دلیل تهدید به مجازات از این قوانین پیروی می کنند. برخی از همکلاسی های آنها برای پذیرایی از بازدید کنندگان از خوابگاه ها بیرون رانده شدند.

“عواقب آن شدید است ، بنابراین مردم می ترسند.” گفت فوک تنگ فونگ ، دانشجوی 24 ساله حقوق.

اوضاع واقعاً از شکاف ها می ریزد. در محوطه دانشگاه U-Town در NUS ، بخش محبوب دانشگاه با چندین رستوران و کافه ، دانشجویان گفتند که مشخص است بسیاری از افراد بدون اجازه از مناطق دیگر آمده اند. تعدادی اعتراف کردند که دمای خود را به درستی گزارش نکرده اند.

برای كنترل جمعیت در دانشگاه ، دانشگاه ها بسیار متكی به فناوری هستند. این بهار سال گذشته با پروژه Spacer Spacer آغاز شد از شبکه های Wi-Fi عمومی برای استفاده می کند داده های مکان ناشناس را از تلفن های همراه افراد جمع آوری کنید.

پروفسور چی گفت: این پروژه که توسط مایكل چی از نیویورك و پروفسور بالان از SMU تهیه شده است ، در ماه آوریل به عنوان راهی برای نظارت بر جمعیت “هرچه بیشتر منفعلانه و با كمترین دردسر” آغاز شد.

NUS اکنون دانشجویان و کارمندان را ترغیب می کند تا برنامه ای را با یک پلت فرم به نام CrowdInsights که توسط مدیران دانشگاه تهیه شده است ، بررسی کنند. پروفسور چی گفت ، اما مهمتر از فن آوری ، نگرش دانشجویان به مهم بودن کالای جمعی است.

وی گفت: “ما این رویكرد مبارزانه” ما باید آزادی داشته باشیم “را كه غرب دارد ، نداریم. “فناوری از این مأموریت پشتیبانی می کند ، اما اگر مردم روحیه و فرهنگ لازم برای اجرای آن را نداشته باشند فایده ای ندارد.”

در NUS ، بسیاری از دانشجویان گفتند که این محدودیت ها را تحمل می کنند ، زیرا آنها نیاز به محافظت از بهداشت عمومی را تشخیص می دهند.

مگی چاندرا ، دانشجوی 20 ساله والنسیا ، دانش آموز 20 ساله ای که در ماه سپتامبر از زادگاهش اندونزی به سنگاپور بازگشت ، گفت كه “قطعاً تفاوت را در نگرش مردم احساس می كند.”

خانم کاندرا وی گفت که در ماه نوامبر به تنهایی در خوابگاه خود مشغول تحصیل بود که یک مأمور امنیتی وارد شد و به او گفت ماسک خود را بزن. او به راحتی اطاعت کرد.

وی گفت: “همه نسبتاً مسئولیت اجتماعی بیشتری دارند.” وی افزود: “حتی اگر قوانین صد در صد رعایت نشوند ، اما همه هنوز آنها را دنبال می كنند.”