نامزدهای جایزه صلح نوبل چگونه کار می کنند؟

بر خلاف جوایز بزرگ هالیوود ، جایی که شما واقعاً افتخار کاندید شدن را دارید ، جایزه صلح نوبل پیشنهادهایی را از مجموعه بالقوه هزاران نامزد دریافت می کند.

کمیته نوبل نروژ ، که دریافت کننده جایزه را انتخاب می کند ، نامزدهای معرفی شده یا کسانی را که آنها را معرفی کرده اند تا 50 سال بعد فاش نمی کند ، در صورت انتخاب افراد می توانند پیشنهادهای خود را گزارش دهند.

بعد از مهلت تعیین شده برای نامزدهای امسال یکشنبه گذشته ، الکسی A. ناوالنی ، رهبر مخالف روسیه گرتا تونبرگ ، یک فعال جوان در زمینه تغییرات آب و هوا. و سازمان بهداشت جهانی از میان نامزدها بودند رویترز گزارش داد.

همچنین از استیسی آبرامز ، سیاستمدار سابق گرجستان که سال گذشته میزان مشارکت وی در انتخابات بیشتر شد ، و جارد کوشنر ، داماد و مشاور رئیس جمهور سابق دونالد ج. ترامپ. (آقای ترامپ حداقل دو سال پس از ریاست جمهوری خود برای دریافت جایزه نامزد شده بود – البته دو نامزد جعلی در سال 2018 نیز ذکر نشده است)

رویترز از قانونگذاران نروژی “که در انتخاب برنده تجربه دارند” نظرسنجی کرد.

لیستی از کسانی که می توانند نامزدها را ارسال کنند طولانی است ، از جمله اعضای دولت های ملی. مقامات با سازمان های بین المللی صلح ؛ استادان دانشگاه تاریخ ، علوم اجتماعی ، حقوق ، فلسفه ، الهیات و دین؛ و گیرندگان سابق

کمیته نوبل می گوید که تعداد زیادی از نامزدهای احتمالی “طیف گسترده ای از نامزدها” را تضمین می کند ، اما این گروه نسبت به روند کار متواضع است و به درخواست توضیح درباره صلاحیت نامزدها پاسخ نداده است.

در سال 1967، آخرین سال موجود در بایگانی کمیسیون نوبل ، 95 نامزد ارسال شده است (یک شخص یا گروه می تواند چندین بار در همان سال معرفی شود). کمیته گفت در سال گذشته 318 مقاله ارسالی وجود داشته است، با رکورد 376 در سال 2016.

معیارهای کمی برای معرفی شده ها وجود دارد و این فرآیند گاهی از دلایل ناپسند سیاسی بهره می برد.

این نماینده ضد فاشیست سوئد است در سال 1939 آدولف هیتلر را نامزد کرد در یک کنایه طنز. او “هرگز قصد نداشت عملکردش جدی گرفته شود” ، یادداشت در مورد نامزدی او در بایگانی می خواند.

جوزف استالین ، رهبر اتحاد جماهیر شوروی ، دو بار ، در سال 1945 و 1948 نامزد شد. بنیتو موسولینی ، حاکم ایتالیا ، نامزد شده دو برابر در سال 1935

روند انتخاب برای تعیین گیرنده بسیار سخت تر است. این کمیته ، که توسط پارلمان نروژ منصوب می شود ، جلسات مخفیانه را از فوریه برگزار می کند. این گروه قبل از ماهها بررسی ، اظهارات را به “لیست کوتاه” 20 تا 30 نامزد محدود کرد. دریافت کننده در ماه اکتبر اعلام شد.

کمیته نوبل تأکید کرد که این نامزدها تأیید گروه نیست و “نمی تواند برای نشان دادن وابستگی به جایزه صلح نوبل استفاده شود”.

اما آقای ترامپ مثالی ارائه می دهد که چگونه می توان از نامزدها برای تأثیرگذاری استفاده کرد.

در سال 2019 ، آقای ترامپ به طرفداران خود گفت که وی توسط شینزو آبه نخست وزیر وقت ژاپن معرفی شده است ، اظهاراتی که آقای آبه آن را تأیید نمی کند. (جایزه امسال به ابی احمد ، نخست وزیر اتیوپی تعلق گرفت.)

سال گذشته ، پس از آنکه دو سیاستمدار اروپایی گفتند آقای ترامپ را نامزد کرده اند ، کیلی مک انانی سخنگوی کاخ سفید او را “افتخاری سخت و شایسته برای این رئیس جمهور” خواند.

جایزه 2020 بعداً به برنامه جهانی غذا اعطا شد.

آقای ترامپ در واقع توسط دو نماینده راست حزب اسکاندیناوی مجلس معرفی شد. اما از نظر طرفداران وی ، سیاست شخصی نامزدها یا احتمال کم وی برای دریافت جایزه کمتر از اپتیک بود.

لورا اینگراهام ، مجری فاکس نیوز در برنامه خود گفت: “هر روز دونالد ترامپ نامزد دریافت جایزه نوبل دیگری می شود.” “بدیهی است که ترامپ نیاز به برنده شدن جایزه نوبل دارد.”

در جریان تجمع پیش از انتخابات در ماه اکتبر ، آقای ترامپ شکایت کرد که نامزدی وی نسبت به سلف خود کمتر اخبار را پوشش داده است. (رئیس جمهور باراک اوباما در واقع جایزه را در سال 2009 دریافت کرد)

وی گفت: “من تازه نامزد جایزه نوبل شده ام.” “و سپس من اخبار جعلی را ، داستان به داستان ، روشن کردم. آنها درباره زمان شما در Panhandle صحبت می کنند و در مورد آن صحبت می کنند. تاریخ پس از تاریخ ، بدون ذکر. به یاد دارید که اوباما در ابتدای کار آن را بدست آورد و حتی نمی دانست چرا آن را بدست آورده است؟ “

جایزه آقای اوباما ، تنها 9 ماه پس از اولین دوره ریاست جمهوری ، حتی از طرف دریافت کننده با تعجب و حیرت روبرو شد.

آقای اوباما پس از آن گفت: “صادقانه بگویم ، من احساس نمی کنم لیاقت این را داشته باشم كه در كنار بسیاری از چهره های دگرگون كننده ، زن و مرد برنده جایزه باشم ، كه به من الهام بخشیده اند و به واسطه پیگیری های جسورانه صلح “