[ad_1]
هالوور ، نیکاراگوئه – هنگامی که رهبران دهکده بومی میسکیتو چند روز پس از توفان یوتا در ماه نوامبر گذشته به خانه بازگشتند ، متوجه شدند که جامعه پر رونق آنها در شمال شرقی نیکاراگوئه تخریب شده است – و خط ساحلی خود تغییر شکل داده است.
خانه های چوبی رنگارنگ آنها که برای کارت پستال مناسب بود ، بریده شد و سواحل پوشیده از درختان نارگیل ویران شد. جنگل های حرا اطراف ، که باعث حفاظت و تغذیه روستای معروف به Haulover می شدند ، مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و خرد شدند. چاه های آشامیدنی با آب نمک آلوده شده بودند.
و یک گوه از اقیانوس ، به عرض زمین فوتبال ، اکنون وسط شهر را می شکافد و روستاییان را با یک سوال عذاب آور روبرو می کند: بمانید و از نو بسازید ، یا به داخل کشور منتقل شوید؟
ماركوس ویلیامسون ، متخصص محیط زیست در دانشگاه خودمختار منطقه ای پورتو كابیزاس كه ارزیابی زیست محیطی را انجام می دهد ، گفت: “من هرگز تصور نمی كردم كه به اجتماع بیایم و جای پایی بیابم. “مثل این است که بمبی منفجر شده و عملاً در جامعه ناپدید شده است.”
طوفان یوتا ، قدرتمندترین طوفان از زمان ثبت فصل اقیانوس اطلس در سال 2020 ، در 16 نوامبر در سواحل فقیرنشین شمال شرقی خشک شد و هزاران نفر را مجبور به تخلیه کرد.
بیش از دو ماه بعد ، 300 خانواده Haulover تقسیم شده اند که آیا در همان ساحل آسیب پذیر بازسازی می شوند یا چند مایل به داخل کشور ، در پشت موانع طبیعی جلوگیری از طوفان ، حرکت می کنند.
حدود 60 خانواده تصمیم به جابجایی در داخل کشور گرفته اند ، اما احتمالاً این امر مستلزم اتخاذ روش های کشاورزی است – یک انتقال پیچیده برای بومیان با وابستگی شدید به دریا.
با وجود خطرات فزاینده ناشی از تغییر اقلیم ، بسیاری از ساکنان هاولوور تمایلی به جستجوی موقعیت بالاتر ندارند.
جماری بودیر ، یکی از ساکنان مادام العمر گفت: “مردم از اینجا ترجیح می دهند اینجا بمانند.” “اگر آنها بخواهند ما را به جایی دور از اقیانوس ببرند ، نمی روند.”
این تصمیمی است که هیچ کس نمی خواهد بگیرد.
عقب نشینی در داخل کشور برای بسیاری از میسیکی ها به معنای نه تنها رها کردن بخشی از معیشت خود است – ماهیگیری با تیرانداز از دریا ، باس و میگو در تالاب ، بلکه ترک محلی برای استراحت اجداد آنها.
یک روز در اواخر ماه دسامبر ، ماریا پریرا مشاهده کرد که گروهی از مردان سردابه پدرشان را به سمت راست چرخانده اند. توفان یوتا برخی از استخوانهایش را در درختان حرا پراکنده رها کرده بود.
خانم پیریرا گفت: “ما به دنبال بقایای پدرم هستم که چهار سال پیش درگذشت.” “ما احساس می کنیم روح او از دست رفته است ، که او هنوز هم به دنبال مکانی برای استراحت است.”
یوتا که به شدت وزش باد 160 مایل در ساعت می رسید ، قوی ترین توفان ثبت شده در ماه نوامبر بود. این از طوفان اتا که فقط دو هفته قبل به هاولور و همان منطقه در سواحل نیکاراگوئه حمله کرده بود ، پیشی گرفت.
این دو توفان ده ها هزار نفر را در نیکاراگوئه ، هندوراس ، السالوادور و گواتمالا آواره کرد و حدود 200 نفر کشته شدند.
اگرچه کسی در طوفانهای ساحل هاولور کشته نشده است ، اما تعداد کمی از جوامع چنین ویرانی کامل و تخریب محیط زیست را تجربه کرده اند.
آقای ویلیامسون ، یک دوستدار محیط زیست ، نگران است که طوفان های مضاعف می توانند پیام آور کارهای آینده باشند. او مکانی بالاتر و درونی را توصیه می کند. هاولور اصلی ، واقع در یک نوار شنی باریک بین اقیانوس و یک تالاب نمک ، دیگر پایدار به نظر نمی رسد.
آقای ویلیامسون گفت: “تغییرات آب و هوایی بر همه تأثیر می گذارد ، اما به همان اندازه بر ما تأثیر نمی گذارد.”. “جوامع فقیر ، آنهایی که منزوی هستند ، مناطقی هستند که در نهایت بیشتر تحت تأثیر تغییرات اقلیمی قرار می گیرند. چیزی که من را نگران می کند این است که دنیا آن را درک نمی کند. “
[ad_2]