داستان پشت روان “جمعیت”

در همان زمان ، به طور معمول ، خشونت تکانشی در جمعیت هایی که دارای برخی ساختارهای اجتماعی و سازماندهی داخلی هستند ، کمتر اتفاق می افتد. اعتراضات جنبش حقوق مدنی در دهه 1950 تاکتیکی و سازمان یافته بود. کسانی که در دهه های 1960 و 1970 علیه انرژی هسته ای و جنگ ویتنام نشسته بودند نیز چنین بودند. پنجره ها شکسته شدند ، درگیری با پلیس درگرفت ، اما هرج و مرج خود به خودی قانون نبود.

کالوین مورل ، استاد حقوق و جامعه شناسی در دانشگاه کالیفرنیا ، برکلی ، گفت: “در این دوران ، شما اکنون ایالت کنت ، آشوب های شهری ، تجمع های حقوق مدنی را دارید.” “و ایده ذهن گروهی به دانشمندان علوم اجتماعی جایی برای توضیح سطوح مختلف سازمان در پشت این اعتراضات و معنای آنها نمی دهد. از آن زمان ، تظاهرات اعم از خشونت آمیز یا غیر خشونت آمیز ، شامل تاکتیک ، استراتژی – و آموزش – دقیقاً برای اطمینان از عدم تمرکز جمعیت است. “

کشیش دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور شخصاً گروه های زیادی از سواران آزادی را آموزش داد ، و درمورد چگونگی پاسخگویی به تحریک پلیس بهتر گفت و در صورت دستگیری چه باید گفت (و چه نه). این درسها ادامه داشت. بسیاری از معترضین در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 در محل نیروگاه هسته ای سیبروک در نیوهمپشایر در نیوهمپشایر و در مقر دیابلو کانیون در کالیفرنیا لنگ خوردن را یاد گرفتند تا از برخورد پلیس و چکمه بپوشید ، نه کفش ورزشی. (کفش های کتانی وقتی شما را می کشند می لغزند)

این آموزشها فقط مختص گروههای غیر خشونت آمیز نیست و شامل نقشهای خاصی برای افراد با مهارتهای خاص و نوعی سطح مدیریت میانی است. معترضین مستعد تحریک ، چه به چپ یا راست متمایل باشند ، غالباً افراد به اصطلاح خشونت را شامل می شوند ، مردان جوانی که می خواهند برای شروع کار برخی از نوسانات را انجام دهند.

دکتر موریل گفت: “آنها کاملاً آموزش دیده ، آموزش دیده اند که درست به خط می روند و آن را مخلوط می کنند و سپس عقب می افتند.” “یک سنت طولانی و طولانی در این تاکتیک ها وجود دارد.”

بسته به اعتراض و مأموریت ، تظاهرات سازمان یافته همچنین می تواند شامل مارشال ها یا راهنماهایی باشد که به شاتل افراد اطراف کمک می کنند و گروههایی به اصطلاح وابستگی – گروههایی که مسئولیت رهبری را با تکامل اعتراض بر عهده می گیرند. در یک تظاهرات در تامپا ، فلوریدا ، تابستان گذشته ، Black Lives Matter گزارش داد که نزدیک به 100 مارشال در جلیقه های فلورسنت در حال گشت زنی بر روی جمعیت و همچنین پزشکان بودند که همه با واکی تاکی ارتباط برقرار می کردند و در تاکتیک های کاهش تنش آموزش دیدند.

الکس ویتاله ، استاد جامعه شناسی در کالج بروکلین گفت: “شما در مورد گروه های 4 تا 10 نفره صحبت می کنید ، معترضین ، اغلب دوستانی که از یک شهر یا شهر دیگر برای مراقبت از افراد زخمی یا دیوانه وارد می شوند.” از گروههای میل “و این گروه ها با یکدیگر هماهنگ خواهند شد ، و اگر جمعیت مورد حمله قرار گیرند یا متفرق شوند ، آنها می توانند تصمیم بگیرند ،” بعد چه کار کنیم؟ ” “