بنای یادبود قربانیان قتل عام در نروژ ، جامعه آسیب دیده را از هم جدا می کند

OSLO – 22 ژوئیه 2011 در آگاهی ملی نروژ مهر و موم شده است.

در آن روز ، این کشور مرگبارترین حمله خود را از زمان جنگ جهانی دوم تجربه کرد ، زمانی که یک افراط گرای راست ، بمبی را در اسلو منفجر کرد و سپس شروع به شلیک به یک اردوگاه تابستانی سیاسی برای جوانان در جزیره کوچک اوتویا کرد.

در سالهای پس از کشتار ، نروژ برای کنار آمدن با آسیب آن روز تلاش کرده است. این تلاش به ویژه در جوامع قاره ای اطراف اوتویا بسیار جدی است ، زیرا آنها در مورد نحوه یادآوری 69 کشته شده در آنجا درگیری عمیق دارند.

آخرین اختلاف نظر بین تقسیم جامعه بر سر ساخت یک بنای یادبود عمومی دائمی در بندری روبروی جزیره است. این موضوع در مرکز دادخواست ای است که توسط تعدادی از افراد محلی علیه ایالت و شاخه جوانان یک حزب سیاسی میزبان اردوی تابستانی در دادگاه منطقه ای در شهر هونفوس در نزدیکی آن تشکیل شده است.

به گفته ساکنان ، این بنای یادبود که در دست ساخت است ، خطر تبدیل منطقه به یک مقصد غم انگیز گردشگری را در پی دارد و می تواند دوباره به مردم محلی آسیب برساند.

اما بسیاری از خانواده های قربانیان اختلاف نظر دارند.

لیسبت کریستین روئین لند ، دختر او پسر روینلند ، یکی از جوانان کشته شده توسط مهاجم آندرس برینگ بریویک در اوتویا بود که همچنین در حمله بمبی در اسلو هشت نفر دیگر را کشت. “این مکانی است که می توانیم نسل های آینده را بیاوریم ، یاد بگیریم ، به خاطر بسپاریم.”

او امیدوار است که این روند بحث طولانی و دردناک در مورد این بنای یادبود را از طرف خانواده های قربانیان حل کند. میزبان اردوی تابستانی اوتویا ، اتحادیه جوانان کارگران ، یکی از شاخه های حزب کارگر این کشور ، یکی از احزاب مورد شکایت اهالی است.

بسیاری از خانواده ها می گویند ، سالها جنگ قانونی برای ساخت یک یادبود دائمی با بودجه دولتی در نزدیکی اوتویا برای خانواده هایی که وعده داده شده بود از دولت نزدیک به یک دهه پیش دشوار بوده است.

خانم روین لند گروه پشتیبانی خانواده های قربانیان را رهبری می کند و در حمایت از پرونده شهادت داد ، که ماههاست طولانی می شود. گروه وی ، اتحادیه کارگران جوانان و دولت با هم همکاری کرده اند تا در یادبود یادبود در زمین اهدایی شاخه جوانان حزب همکاری کنند.

خانم روئین لند به کسانی که مخالف ساخت و ساز هستند گفت: “احساس می کنم آنها می خواهند آنچه را که اتفاق افتاده فراموش کنند.” “من می فهمم که آنها هر روز اوتویا را می بینند و افراد زیادی هستند که از دیدن جزیره آسیب می بینند.”

اما وی گفت: “مهم است که اعتراف کنیم این اتفاق افتاده است” و اینکه مهاجم انگیزه های افراط گرایانه راست را داشته است.

دولت قول داد كه به سرعت پس از حمله دو بنای یادبود عمومی برپا كند – یكی در اسلو ، جایی كه هشت نفر كشته شدند و یكی دیگر در نزدیكی اوتویا – روندی كه انتظار می رفت فقط چند سال به طول انجامد. با نزدیک شدن به دهمین سالگرد کشتار ، هیچ یک از آثار رسمی ملی ساخته نشده است ، اگرچه بنای یادبود موقت در پایتخت ساخته شده است.

طرح اولیه نصب به نام “زخم حافظه” که توسط این هنرمند سوئدی طراحی شده است جوناس دالبرگ، در سال 2017 پس از تهدید تهدید به دادگاه توسط مردم محلی کنار گذاشته شد. این طرح ، که شامل برنامه هایی برای قطع یک رخنه در شبه جزیره در حدود یک مایلی Utoya بود ، با شدت مواجه شد اعتراض مردم محلی.

پس از تصویب توسط شهرداری محلی ، برنامه ها به بندر مجاور منتقل شدند ، جایی که کشتی ها از سرزمین اصلی به Utoya عزیمت می کنند. اما در اواخر ماه مه ، 16 نفر از اهالی محل شکایت خود را علیه این طرح اعلام کردند. در ماه سپتامبر ، دادگاه ساخت و ساز را تا زمان رسیدگی به حالت تعلیق در آورد ، اما این درخواست تجدید نظر شد و کار ادامه یافت.

Ole Hauge Bendixen ، یک وکیل به نمایندگی از ساکنان مخالف این پروژه ، گفت که مشتریان او می خواهند ساخت و ساز متوقف شود یا نگرانی هایی در مورد سلامت روان و سلامتی آنها ایجاد شود.

وی گفت: برخی از افراد درگیر در این پرونده در اولین واکنش اضطراری در سال 2011 شرکت داشتند و از آن زمان از نظر روانی رنج برده اند. چندین نفر سالها در بیمارستان بستری شده اند و وی گفت که فشار روانی این بنای یادبود برای آنها و خانواده هایشان خطری ایجاد می کند.

آن گری رود ، یکی از ساکنان این پرونده گفت: “ما باید هر روز با یادآوری زندگی کنیم.” “همه ما باید خاطره این عمل تروریستی را حفظ کنیم ، این بدترین چیزی است که تاکنون تجربه کرده ایم. اما ما حافظه را در محله خودمان داریم ، آنقدر به ما نزدیک است. “

این نکته در مرکز دادخواست است – که هدف آن تصمیم گیری در مورد اینکه آیا یادبود یادبود در این مکان به شخص آسیب روانی می زند یا خیر. چندین روانپزشک به عنوان شاهد فراخوانده شدند.

پیش از این یک یادبود در جزیره جنگلی 26 هکتاری Utoya برپا شده است. اما این جزیره به صورت خصوصی متعلق به اتحادیه جوانان کارگران است و کشتی مسافربری منظمی ندارد ، اگرچه این مهمانی با قرار قبلی یک سفر خصوصی را اداره می کند.

این حزب که نزدیک به یک قرن میزبان رویدادهای سیاسی در آنجا بوده است ، در سالهای پس از حمله 2011 در تلاش برای بازسازی این جزیره است. در مورد احیای جزیره ، گفت که این جزیره به عنوان “مکانی برای یک هدف” مورد بازنگری قرار گرفته است.

وی گفت: “ما سخت تلاش کردیم تا راهی پیدا کنیم تا هم خاطره آنچه را که رخ داده حفظ کنیم و هم به جلو حرکت کنیم.” “ما نمی خواستیم که تروریست پیروز شود و اوتویا را زندانی کند. اما ما همچنین نمی خواهیم اتفاقات اینجا را فراموش کنیم. “

وی اذعان داشت که مذاکره با ادای احترامی که برای خانواده ها و بازماندگان و همچنین برای مهمانی مفید باشد ، زمان بر است. سرانجام ، یک حلقه فلزی حک شده بر روی نام قربانیان نصب شد ، و یک کافه تریا سابق – که در آن بسیاری از قربانیان کشته شدند و جایی که دیوارها هنوز پر از سوراخ گلوله است – به یک مرکز آموزش تبدیل شد.

بخشهایی از ساختمان اصلی حفظ شده و توسط یک سازه جدید احاطه شده است که توسط 69 ستون نمایانگر مردگان در جزیره و 495 قطب بیرونی احاطه شده است ، برای هر شخص در جزیره که از این کشتار جان سالم به در برد ، یک ستون. در سال 2015 ، لیگ کارگران جوانان پس از حمله اولین اردوی تابستانی خود را در اوتویا برگزار کرد.

وی گفت ، بیشتر مردم این منطقه می خواهند احیا شده اوتویا را ببینند و از بنای یادبود بندر حمایت كنند. وی گفت که نبرد حقوقی به عنوان اختلاف بین کل جامعه محلی و خانواده های قربانیان تصور غلط است.

وی گفت: “من از این پرونده بسیار ناراحت هستم و برای احداث این بنای حیاتی احتیاج به یک دادخواست است.” “این عدم عزت است.”

اما تعداد انگشت شماری از افراد محلی که در این دادخواست شرکت داشتند اختلاف نظر دارند. خانم رود گفت که این یادبود خود مشکلی ندارد.

وی گفت که ساکنان مکانی جایگزین را پیشنهاد داده اند ، مکانی آرام و مشرف به جزیره نزدیک به جاده اصلی ، اما این رد شد.

پال مارتین ساند ، وکیل اتحادیه جوانان کارگران ، گفت که او و مشتریانش معتقدند این یادبود برای خانواده های قربانیان ، مجروحان و بازماندگان و همچنین نروژ به عنوان یک جامعه مهم است. وی افزود: بسیاری از شاکیان حتی نمی توانند این بنای تاریخی را از خانه های خود ببینند.

وی گفت: ظهور اخیر راست افراطی در اروپا و ایالات متحده باعث شده است که این بنای یادبود اکنون “متأسفانه از هر زمان دیگری مهمتر باشد”.

وی گفت: “یادبود ملی قوی ترین نمادی است که دولت می تواند با استفاده از آن به نسل های آینده بگوید که جامعه آنچه را که گذشت فراموش نمی کنند.”