[ad_1]
اگر افراد مضطرب در معرض دید عموم مردم کابوس ببینند ، ممکن است آمونیت مضطرب رویای شنا در اطراف خود را بدون پوسته ، بدن نرم خود در معرض عناصر و نگاه شکارچیان داشته باشد.
برای یک آمونیت متاسفانه در اواخر ژوراسیک ، این یک رویا نبود ، بلکه یک واقعیت سخت بود. این حیوان کاملاً بدون لباس ، بیرون پوسته خمیده خود ، مرد و به همین ترتیب دفن شد. با توجه به الف مطالعه اخیراً در مجله دیرین شناسی سوئیس منتشر شد ، مرگ آمونیت آن را به یک فسیل غیرمعمول تبدیل کرد – یکی از معدود ثبت های بافت نرم موجودی که اغلب به عنوان پوسته جاودانه می شود.
توماس کلمنتس ، پالئوبیولوژیست دانشگاه بیرمنگام انگلیس که در این مطالعه نقش نداشت ، گفت: “ما میلیون ها و میلیون ها آمونیت را می شناسیم که از پوسته آنها محافظت شده است ، بنابراین یک اتفاق خارق العاده باید در اینجا رخ دهد.” دکتر کلمنتس با عقب افتادن گفت: “این مثل پیدا کردنش است.” “خوب ، من حتی نمی دانم پیدا کردنش چگونه است ، خیلی عجیب است.”
رنه هافمن ، متخصص فنون سنجی در دانشگاه روهر در بوخوم ، آلمان ، كه این مطالعه را مرور كرد ، این فسیل را “جك پات دیرینه شناسی كه فقط یك بار در زندگی دارید” خواند.
از نظر چشم آموزش ندیده ، این فسیل بیشتر به یک تصویر امپرسیونیستی شباهت دارد تا آمونیت: لکه ای به شکل لوبیا صورتی که توسط برجستگی ، رگ و بیضی محاصره شده است. این منطقه در منطقه Solnhofen-Eichstadt در جنوب آلمان کشف شد که در زمان آمونیت ، حدود 150 میلیون سال پیش ، یک مجمع الجزایر بود که مملو از تالاب های آرام و بدون اکسیژن بود. به گفته کریستین کلوگ ، دیرینه شناس از دانشگاه زوریخ در سوئیس و اولین نویسنده مقاله ، این شرایط به موجودات مرده نرم اجازه می دهد تا در گل غرق شوند ، و توسط شکارچیان یا باکتری ها آسیب نبینند.
دکتر Klug وقتی برای اولین بار فسیل را دید ، فهمید که این قسمتهای نرم آمونیت است ، اما دقیقاً نمی دانست کدام قسمتهای نرم است. وی ماهها تنها او را رها کرد در حالی که هلموت تیشلینگر ، جمع کننده فسیل و نویسنده مقاله ، عکس هایی از این فسیل را برای او ارسال کرد که با نور ماوراio بنفش گرفته شده و ارتفاعات کوچک و رنگ آمیزی مواد معدنی فسیل را نشان می دهد.
دکتر Klug به طور مداوم آناتومی موجود را از قابل مشاهده ترین اعضای بدن تا مبهم ترین آنها بازسازی می کرد. وی ابتدا اپتیکوس ، یک فک فک پایین را شناسایی کرد که نشان می دهد فسیل آمونیت است. دکتر فلاگ توضیح داد که در پشت فک ها ، لایه کیتینوس مری و سپس توده ای وجود دارد که دستگاه گوارش را با کولیت پیشنهاد می کند – ماده مدفوع (او از کلمه دیگری استفاده می کند) ، “که هنوز در روده است.”
مارگارت جاکوبوچی ، پالئوبیولوژیست از دانشگاه ایالتی بولینگ گرین در اوهایو که در این مطالعه شرکت نکرد ، گفت: “در بیشتر موارد ، بازسازی بدن نرم کاملاً منطقی است.”
حل رمز و راز دیگر فسیل ها – چگونگی جدا شدن آمونیت از پوسته خود – بسیار دشوارتر بود. قسمتهای نرم آنقدر سالم بودند که هنوز هم به نظر غلتیده می آمدند. نویسندگان چندین آمونیت پایان زندگی را ارائه می دهند که هر کدام ممکن است اما نامشخص است. یکی نشان می دهد که هنگامی که بافت متصل بدن آن به پوسته شروع به تجزیه می کند ، قسمتهای نرم آمونیت مرده از بین می رود.
توضیح پیچیده و پیچیده دیگر ، شکارچی است که پوسته آمونیت را از پشت می شکند و بدنش را فقط برای انداختن آمونیت برهنه می مکد. دکتر کلوگ گفت: “بهترین توضیح این است که برخی از ارگانیسم های شبیه ماهی مرکب قطعات نرم را بیرون کشیده و نمی توانند آن را بیرون بکشند.”
دکتر کلمنتس نظریه ناشیانه شکارچیان را “بسیار عالی” می داند ، اگر بعید باشد. احتمالاً یک بدنه آمونیتی دکمه ای آسیب دیدگی بیشتری را نشان می دهد. اما او جایگزین خوبی ندارد. تفسیر فسیل ها همیشه شک و تردیدهایی را ایجاد می کند و دکتر کلمنتس پیش بینی می کند که آمونیت غیر مسلح در آینده با تجزیه و تحلیل شیمیایی قوی دوباره مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.
با عجیب ، آمونیت سنگ شده در دستان او از دست رفته است ، و یکی از اسرار قابل توجه آناتومی آمونیت را حل نکرده است. دکتر جاکوبوچی پرسید: “آیا آنها دستهای بسیار ظریف و ظریفی داشتند ، مانند ناوتیلوس مدرن ، یا چند دست قوی مانند کلوئیدهای مدرن؟” “اگر به ماشین زمان دسترسی پیدا می کردم ، اولین کاری که می کردم این بود که به ژوراسیک برگردم تا ببینم آمونوئیدها چه سلاح هایی دارند.”
اگر یک شکارچی ماهی مرکب مانند واقعاً آمونیت را از پوسته خود آزاد کند ، ممکن است مقدار نامعلومی از سلاح این موجود را به عنوان جایزه تسلیت هدر داده و هم سفالوپودهای باستان و هم دانشمندانی را که آنها را مطالعه می کنند ، تغذیه کند.
[Like the Science Times page on Facebook. | Sign up for the Science Times newsletter.]
[ad_2]