ایالات متحده می گوید سرکوب اویغورها توسط چین “نسل کشی” است

تنش ها از سال 2009 که اویغورهای درگیر در شورش های قومی پس از تنش ها و خشونت های قبلی حدود 200 مسافرخانه را در ارومچی ، پایتخت منطقه کشتند ، به شدت افزایش یافته است. نیروهای امنیتی چین سرکوبی گسترده را آغاز کرده اند. در سالهای پس از آن ، حملات و سرکوب بیشتر در شهرهای اویغور و همچنین در برخی از شهرهای خارج از سین کیانگ صورت گرفت.

از سال 2017 ، رهبران سین کیانگ ، تحت فشار آقای شی ، سیاست های خود را برای تبدیل اویغورها ، قزاق ها و سایر اقلیت های قومی به طرفداران وفادار ، عمدتاً سکولار حزب کمونیست ، آغاز یا تشدید کردند. در حکم وزارت امور خارجه گفته شده است که دولت چین از “حداقل مارس 2017” “جنایت علیه بشریت” مرتکب شده است.

نیروهای امنیتی صدها هزار اویغور و قزاق را – که طبق برخی تخمین ها احتمالاً میلیون ها نفر یا بیشتر – به اردوگاه های تلقین با هدف ایجاد وفاداری به حزب و قطع رابطه با اسلام فرستاده اند. دولت چین از اردوگاه ها به عنوان آموزشگاههای حرفه ای خوش خیم دفاع می کند و تخمین تعداد زندانیان را بدون اینکه قبلاً به آنها بدهد به چالش می کشد. زندانیان سابق و خانواده های آنها که چین را ترک کرده اند شرایط زندگی سخت ، تلقین و خشونت سخت را توصیف کرده اند.

اردوگاه های درحال رشد باعث محکومیت روزافزون بین المللی از جمله مشاوره کارشناسان حقوق بشر به سازمان ملل متحد و همچنین ایالات متحده و سایر کشورها شده است. روزنامه نگاران و دانشمندان شروع به نوشتن مقالات کرد برای اردوگاه ها و یک سیستم نظارت پیشرفته با فناوری پیشرفته در سین کیانگ در سال 2017 ، مدت ها قبل از شروع بحث در مورد دولت های خارجی.

با این حال ، اردوگاه های تلقین بخشی از مبارزات گسترده حزب کمونیست چین برای تغییر شکل شدید اویغورها ، قزاق ها و سایر اقلیت های قومی است. اقدامات دیگر شامل انتقال نیروی کار ، سیاست های فرهنگی در مدارس و کنترل جمعیت است.

تحت نظر آقای شی سین کیانگ ، وی برنامه های طولانی مدت را برای جابجایی اویغورها و قزاق ها از مناطق روستایی به مشاغل کارخانه ها ، شهرها و کشاورزی تجاری گسترش و تقویت کرد. دولت چین گفته است که این انتقال شغل ها کاملاً داوطلبانه است و موجب سعادت ملت های فقیر می شود. اما برخی از برنامه ها اهداف تعداد منتقل شده به کار را تعیین کرده و افراد جدید را برای انتخاب یا ترک شغل خود – ویژگی های برجسته کار اجباری – محدود کرده اند.

مدارس تا حد زیادی کلاسهای اویغور را کنار گذاشته اند و دانش آموزان را مجبور به تحصیل به زبان چینی می کنند. دانشمندان اویغوری که به دنبال حفظ و ترویج فرهنگ خود هستند دستگیر شده اند و انتشار زبان اویغوری به شدت محدود شده است. مسئولان کودکان را مجبور به مدارس شبانه روزی جدا از والدین خود کردند.