ایالات در استرالیا به عنوان خواهر و برادر در جنگ هستند. چه کاری جز خندیدن باید انجام داد؟

سیدنی ، استرالیا – تبلیغات ویروسی با رنگ آمیزی یک سد برجسته بتونی توسط یک مرد آغاز می شود. یک مجری تلویزیون گفت: “امروز 10 سال از تقسیم ملت متحد ما توسط دیوار بزرگ دولت می گذرد.”

سال 2031 است و به دلیل ویروس کرونا شناخته نشده و پذیرفته شده است ایالات و مناطق استرالیا به جدا شدن از یکدیگر عادت دارند. در یک لحظه ، دختری جوان در نیو ساوت ولز با چشمانی ترسیده به دیوار خیره شده و از مادرش می پرسد طرف دیگر چیست.

او می گوید: “آنها کوئینزلندر نامیده می شوند.”

این آگهی که این هفته توسط Meat and Livestock Australia منتشر شد ، با هدف نشان دادن نیروهای متحد یک ریزه گوسفند خوب است (یکی در نهایت از طریق شکاف دیوار عبور می کند). به نظر می رسد که ایالت ها و سرزمین های استرالیا دست به دست هم می دهند و باعث خاموش شدن مرزهای ایجاد کننده مو می شوند که هم ویروس کرونا و همتایان استرالیایی آن را مسدود می کند ، این یک آکورد جدی ایجاد کرد و خنده های لازم را فراهم کرد.

هیچ کشور دموکراتیک در جهان – به ویژه هیچ کشوری با کمتر از 30،000 مورد از ابتدای شیوع بیماری – تا آنجا پیش نرفته است که برای کنترل عفونت ، حرکت در شهرها و مناطق خود را محدود کند. ایتالیا گاهی مسافرت بین شمال و جنوب خود را محدود کرده است. کالیفرنیا ، کانکتیکات ، نیویورک و برخی دیگر از ایالت های آمریکا سعی کرده اند محدودیت هایی را برای ورود به داخل کشور اعمال کنند.

اما برای بیشتر استرالیایی ها ، مسافرت بین کشورها در بیشتر سال گذشته ممنوع نبوده است مگر اینکه فرد معافیت ایالتی دریافت کند و 14 روز در قرنطینه هتل بپردازد. جریمه های نقدی و تهدید به زندان در حال تبدیل شدن به استاندارد است. و درست زمانی که اوضاع آرام شد ، ماه گذشته آتش سوزی کوچکی در سیدنی منجر به آشفتگی دیگری شد که باعث اختلاف خانواده ها ، ایجاد ترافیک عظیم و کشوری 25 میلیون نفری شد که واقعاً دوست دارند در تعطیلات و اوج تابستان سرگردان شوند. ماه ها.

مرزهای سخت از ابتدای همه گیری با بسته شدن مساوی آغاز شد – همه کشورها به روی دیگران بسته بودند. اخیراً ، پس از سرکوب ویروس در سراسر کشور اما شروع به ظهور مجدد اینجا و آنجا ، محدودیت ها به یک خرابکاری تبدیل شد. به نظر می رسد برخی از رهبران ایالت ها در تلاشند تا با قوانین جدید از یکدیگر پیشی بگیرند و کلمات بی ادب ، رنگین پوشی ، پس از قدم های اشتباه در آن سوی خطوط دولت ، رد و بدل شده اند.

به خصوص برای افرادی که در شهرهای بزرگ زندگی می کنند – جایی که گفته می شود وقتی چندین مورد اتفاق می افتد ، آنها با سرعت و احتیاط واعظ آتش و گوگرد “نقاط داغ” را برچسب می زنند – به نظر می رسد این تبلیغات بره چندان نیست دور از واقعیت

اسکات نول ، بنیانگذار و مدیرعامل شرکت تبلیغاتی The Monkeys ، تولید کننده این آگهی ، گفت: “ما انحراف کمدی را امتحان کردیم ، اما بهترین کمدی ریشه در حقیقت دارد.” “در حال حاضر ، مردم تقریبا می توانند باور کنند که آنچه می تواند اتفاق بیفتد فقط یک دیوانه است.”

دلایل تقسیم دولت در استرالیا در طی همه گیرى هم به علم و هم سیاست استوار است و واکنش مردم نه تنها تاریخ حال بلکه تاریخ این کشور را نیز منعکس می کند.

استرالیا در این ایالت نسبتاً جدید است. شش مستعمره اصلی انگلیس فقط در سال 1901 توافق کردند که به یک فدراسیون تبدیل شوند و حتی در این صورت نیز متقاعد کردن مناطق پراکنده برای پیوستن به نیروها آسان نبود.

که در نظرات او قبل از اینکه پارلمان 20 سال پیش یک قرن فدراسیون را جشن بگیرد ، جفری بلانی مورخ توضیح داد که آلفرد دیاكین ، كه همچنان به عنوان نخست وزیر خدمت می كرد ، زمانی گفته بود كه اتحادیه “فقط با یك سری معجزات تأمین شده است”.

هر ایالت زمینهای وسیعی را تحت پوشش قرار داد – فقط استرالیای غربی تقریباً به اندازه هند است – و رهبران آنها نمی خواستند به دولت مرکزی قدرت یا درآمد مالیاتی بدهند. مالیات یکنواخت ملی تا سال 1942 که یک سال جنگ بود رخ نداد و هدف آن فقط ضرر موقت برای ایالت ها بود.

آقای بلانی در مصاحبه ای گفت: “فدرالیسم یک رژیم آماده نیست.” “شما نیروها را تقسیم کرده و هرگز نمی توانید این کار را به طور کامل انجام دهید.”

دولت های ایالت های استرالیا همیشه نسبتاً مداخله جو بوده اند. هنگامی که اولین مستعمره ، نیو ساوت ولز ، در قرن هجدهم تأسیس شد ، طیفی از خدمات – از آب تا پرورشگاه – به کلیساها یا سازمانهای خصوصی در اروپا و ایالات متحده را ارائه می داد. ارزیابی خاموش و اعتماد به دولت به یک امر عادی تبدیل شده است. با ورود آنفولانزای اسپانیایی ، تعداد کمی از استرالیایی ها از محاصره این کشور شکایت کردند که به سرعت بدنبال آن آمد.

دیوید هانت ، نویسنده کتاب Girt: The تاریخ غیر مجاز استرالیا ، گفت: “آنچه اکنون انجام می دهیم چیز جدیدی نیست.” “در سال 1919 ماسک صورت تهیه شد. مرزها بسته شده بود. بچه ها را از مدارس بیرون آوردند. “

اما این اقدامات در حدود سه ماه از بین رفت. آقای بلانی ، 90 ساله ، گفت كه استرالیایی ها هرگز مجبور نبوده اند این مدت را در ایالت های بسته ای كه در آن زندگی می كنند بگذرانند.

و آنها چگونه پاسخ دادند؟

وی گفت: “من از چقدر مطیع بودن آنها متعجب هستم.”

نظرسنجی ها نشان می دهد که حمایت از محدودیت های ایالتی همچنان گسترده است و مردم آماده اتخاذ تدابیری هستند که به استرالیا کمک کرده است از بلایایی که ایالات متحده و اروپا را درگیر خود کرده است جلوگیری کند. در داخل کشورها ، برخورد سختگیرانه با افراد خارجی ، رهبران عشق بیشتر از آن لذت می برند.

در استرالیای غربی ، که سابقه طولانی در معاشقه با جدایی دارد ، نخست وزیر مارک مک گوان ، عالی ترین مقام آن ، تصویب 89 درصد چند ماه پیش ، پس از رفتن بیش از هر رهبر دیگری با محدودیت ها و سخنان گفته می شود استرالیایی های کشورهای دیگر تهدیدهای ثبات برای بیماری هستند. پیش بینی می شود وی در ماه مارس مجدداً با رای گیری مجدد انتخاب شود.

سایر نخست وزیران نیز بر اساس تضعیف عضلات فشار مشابهی داشته اند – اگرچه استرالیایی ها قبل از همه گیری در حال حرکت بودند.

طبق آمار جمعیتی ، بیش از دو برابر میانگین جهانی (و تقریباً مطابق با مدل های ایالات متحده) ، حدود 40 درصد از جمعیت کشور در 5 سال گذشته آدرس خود را تغییر داده اند. با وجود وسعت زیاد کشور ، یافتن استرالیایی بدون اقوام در خارج از کشور دشوار است و برخی از شدیدترین اختلافات بر سر محدودیت های ایالتی شامل مراسم خاکسپاری است که اقوام نمی توانند در آن شرکت کنند.

حتی کسانی که سعی می کنند از این وضعیت بخندند ، دلیل شکایت دارند. آقای نول ، که در سیدنی زندگی می کند ، گفت که پدرش در بیمارستان دقیقاً بالاتر از مرز کوئینزلند بستگی دارد ، به این معنی که او هنوز هم نمی تواند وی را ملاقات کند ، اگرچه مقامات حاوی خوشه سیدنی بود.

نخست وزیر اسکات موریسون کارهای زیادی برای مداخله در چنین شرایطی انجام نداده است. اما همانطور که از محبوبیت آگهی جدید حکایت دارد ، تقاضا برای وضوح بیشتر و رهبری ملی در حال افزایش است. شاید خستگی باشد. شاید به این دلیل که محدودیت ها خود به جهش ادامه می دهند ، گاهی اوقات با عواقب ناخواسته ای همراه است.

به عنوان مثال ، در این هفته ، ایالت ویکتوریا یک سیستم مجوز و چراغ راهنمایی برای افرادی از نیو ساوت ولز ، از جمله کسانی که از مناطق آلوده نمی شوند ، تنظیم کرد باعث ایجاد ترافیک عظیم می شود از نکات و شکایات سیاستمداران هر دو طرف.

کوین مک ، شهردار آلبوری ، شهری در نیو ساوت ولز در مرز ویکتوریا ، گفت: “ما شاهد جنگ بین نخست وزیران این ایالت هستیم.”

وی افزود: “جامعه از این مشاجره سیاسی که دارند ، بیمار است.” “ما فقط می خواهیم این چیز پایان یابد و پایان یابد.”

البته این میزان احساس استرالیایی ها در مورد ویروس و همچنین محدودیت هاست.

آقای نوول گفت که تلاش های خودش برای تصور کشوری که توسط گوشت متحد شده باشد ، یا اینکه بخندد و به خودش بخندد ، واقعاً تلاشی برای مقابله با جدی بودن اوضاع است – و به خاطر سپردن اینکه علی رغم اختلافات ، استرالیایی ها هنوز بیشتر با هم هستند تا جدا.

وی گفت: “در زیر همه اینها ، تحت شوخی های ما احساس اعتماد وجود دارد.” “شما فقط دستان خود را بالا می آورید – این همه منطقی نیست و فقط باید با آن احساس راحتی کنید.”